Dziś chciałabym się skupić się na liderskich gestach, zachowaniach, ale nie na takich, które powinieneś/powinnaś robić inaczej czy lepiej. Chcę się skupić na takich, które pewnie wcale nie tak rzadko robisz, ale może nie są przez Ciebie doceniane. Chcę dzisiaj je docenić, chcę je ponazywać, wyciągnąć na światło dzienne po to, żeby Cię wzmocnić w tym, co robisz.
Małe działania, wielki wpływ – jak zauważać to, co robisz dobrze jako lider
Jeśli to co wskażę, rzeczywiście robisz, nie jest Ci to obce, to chcę Ci powiedzieć, że jesteś we właściwym miejscu, że naprawdę czujesz, czym jest przywództwo, budowanie relacji z innymi, że jesteś właściwą osobą do tego, żeby rozwijać ludzi, których masz wokół siebie.
Uwaga, będę pewnie mówiła w liczbie pojedynczej, pewnie nie używając feminatywów i nie mam tu intencji innych niż tylko dobre intencje. Zwyczajnie będzie mi w takiej krótkiej formie podcastowej, prościej mówić. Przejdźmy już do konkretów.
Małe zwycięstwa w przywództwie, czyli siła prostego doceniania
Jakie są te zachowania, które de facto możesz uznać jako swoje mikrozwycięstwa? One mają mikro formę, ale są to wielkie zachowania i wielkie gesty.
Pierwsze, które z łatwością przychodzi mi na myśl, to proste docenianie. Takie powiedzenie osobie, z którą w ostatnim czasie miałaś/miałeś kontakt: „Naprawdę dobrze to zrobiłaś; doceniam to, że uczestniczyłaś bardzo aktywnie w tym spotkaniu” lub „to było dla mnie ważne, co powiedziałeś, że ośmieliłeś się przy wszystkich na to zwrócić uwagę i wskazać swoje argumenty i też uznać na przykład moje decyzje, dziękuję Ci za to”.
I może ktoś powiedzieć, że nic wielkiego, ot takie słodzenie… Nie, to nie jest słodzenie. To jest odpowiedź na to, czego nasi współpracownicy w relacji z nami bardzo potrzebują. Oni potrzebują bycia zauważonymi, usłyszanymi, oni potrzebują uznania, że Ty widzisz to, co robią dobrze.
Siła zauważania dobrych działań w przywództwie
Innymi słowami, chodzi o to, żeby przyłapywać ludzi na tym, co robią dobrze, bo naturalne jest, że mamy tendencję do tego, żeby przyłapywać innych na tym, co trzeba zrobić inaczej. Ale nie bój się wyciągać na światło dzienne tego, co ludzie robią dobrze. Pierwszy odcinek tego podcastu dotyczył tego, jak chwalić. Jeśli jeszcze go nie słyszałaś, to bardzo Cię zachęcam; od słuchaczy wiem, że to był mocny odcinek, ważny dla wielu; omawiam w nim, jak w takich codziennych sytuacjach chwalić innych. I nie bój się, że ludzie „obrosną w piórka”. Nie obrosną.
Ludzie będą powoli zrzucać swoją zbroję, swoje maski, które ponakładali, bo mogą obawiać się krytyki czy niedocenienia. Miej na uwadze, że jesteś w relacji z nimi, to Ty wspierasz ich rozwój, więc wskazuj, co robią dobrze, a zobaczysz, jak to będzie budowało Twój autorytet. A jeśli już to robić, doceń się za to! To ważne, bo docenianie nie jest częstą praktyką, bo będąc w zadaniach często o tym zapominamy. Docenianiem, naprawdę dodasz ludziom wiatru w żagle.
Siła szczerości, czyli dlaczego przyznanie się do niewiedzy wzmacnia lidera
Innym zwycięstwem jest – uwaga – przyznawanie się do swojej niewiedzy. Kiedy rozpracowujesz trudniejsze sprawy z Twoimi pracownikami, z klientami, czasami są sytuacje, w których nie wiesz, co należy zrobić.
Zwycięstwem w Twoim byciu liderem będzie to, że uznasz i powiesz wprost: „Nie wiem, nie znam odpowiedzi na to pytanie, ale wiesz, możemy to sprawdzić razem, albo do Ciebie wrócę z informacją”. Mówię o tym, bo wciąż dużo jest z nas przekonania, że rola liderska polega na tym, że mam mieć odpowiedź czy rozwiązanie; a czasami rozwiązaniem właśnie jest to, że ja nie wiem. Że w tym momencie, to jest sytuacja, w której potrzebujemy się czemuś mocniej poprzyglądać, to jest sytuacja, na którą potrzebujemy spojrzeć w zupełnie świeży sposób. I to też jest ok. A może po prostu w tym nie masz żadnego doświadczenia, akurat w takiej kategorii sytuacji. I to też jest ok.
Autentyczność zamiast perfekcji – ludzie chcą widzieć w liderze człowieka
Inni nie spojrzą na Ciebie jako na osobę, która zawodzi, która nie jest kompetentna. Tak zespoły nie mówią. Kiedy z moim zespołem odsłuchujemy zespoły naszych Klientów i ich opinie na temat menedżerów, to się nie zdarza, żeby reakcją na to, że menedżer powie: „nie wiem”, było to, że uznajemy, że on nie jest kompetentny. Nie. My widzimy go bardziej jako człowieka. I do tego Cię bardzo mocno zachęcam.
A jeśli to robisz, to przybij sobie piątkę, może się przytul, a może poklep się po ramieniu, jakkolwiek siebie Ty możesz docenić. I po prostu powiedz sobie: „czyli robię to dobrze, właśnie to jest kierunek, w którym powinienem iść, powinnam iść”.
Jak budować zaufanie i rozwijać kompetencje pracowników
Ważne też jest to, żebyśmy na co dzień pytali a nie dawali rady.Więc możesz sobie teraz zweryfikować, jak często na przykład pytasz pracowników: „A co Ty byś zrobił? A jakie jest Twoje rozwiązanie? Jaki jest Twój sposób myślenia?” Pytając, uruchamiasz odpowiedzialność, współodpowiedzialność, ale też pokazujesz, że wierzysz w kompetencje drugiej strony. I tylko – co ważne – potrzebujesz rzeczywiście w nie wierzyć.Patrz na swoich współpracowników przez pryzmat wartości, którą wnoszą.
I mając taki filtr, taką perspektywę, zapytaj: „A z Twojej perspektywy, z Twojego doświadczenia, co Ty byś zrobił? Jakie miałbyś patrzenie na to?” To jest Twoim zadaniem – komunikowanie się w sposób, który pozwoli drugiej stronie czuć, że ją doceniasz. Że ta druga strona jest dla Ciebie ważna, że się z nią liczysz.
Proste gesty, wielki efekt – dlaczego ludzie potrzebują czuć się zauważeni
I choćbyś nie wiem, jakie raporty przeglądał, to ludzie mówią, że tego właśnie potrzebują w miejscu pracy. Oczywiście, oprócz właściwej pensji. To jest naturalne, że mamy dostawać wynagrodzenie za swoją pracę. Natomiast ludzie chcą czuć, że są zauważeni, że my w nich wierzymy i to jest Twoją rolą. Niekoniecznie to musi być wielka strategia zarządzania. Ta wielka strategia jest ukryta bardzo często w takich prostych gestach.
Innym, takim małym gestem, ale który jest de facto wielki i który robi naprawdę dużą robotę, są krótkie wiadomości z podziękowaniem, na przykład za ten miesiąc, za to, co wspólnie osiągnęliście. Czasami zapytanie o to, co dla kogoś jest ważne. Widzisz, że w ostatnim czasie pracownik szedł z dzieckiem do lekarza, bo dziecko złamało rękę. Zapytaj, jak się to dziecko czuje, jak Ty się w tej sytuacji czujesz. To nie jest wchodzenie z butami w czyjąś prywatność. Zostaw takie przekonanie na boku.
Codzienne nawyki skutecznego przywództwa
To jest pokazanie, że jesteś dla mnie ważny, że mnie interesujesz jako człowiek, że ważne jest dla mnie to, co się dzieje w Twoim życiu. Jest to odniesienie się do tego, co się między nami zadziało. Wiem, że szłaś do lekarza. Słuchaj, jak się macie? Jak Twój syn? Jak Ty w tej całej sytuacji? Zobaczysz, że z pozoru takie proste pytania, małe gesty będą robiły ogromną robotę. A jeśli to robisz, to kolejny raz utul się, przytul się, poklep się po ramieniu, powiedz sobie, że to jest właściwy kierunek.
Że robię to, robię to dobrze, robię to, co powinien robić lider-liderka. Takim też ważnym, małym, wielkim gestem jest to, że stawiasz granice. Oto przykład. Jest tak intensywny tydzień, że czujesz, że dzisiaj już nie jesteś w stanie dać wartości pracownikowi. To możesz powiedzieć: „Słuchaj, porozmawiajmy o tym jutro. Ja dziś już nie mam w sobie zasobów, żeby tym się zająć”.
Lider też ma granice – dlaczego warto mówić o swoich zasobach
Czasami kiedy sama dużo przetwarzam informacji, mówię współpracownikom, że „nie jestem w stanie dzisiaj przetworzyć więcej. Ale chcę do tego wrócić, chcę Ci pomóc, chcę żebyśmy to wspólnie omówiły. Tylko słuchaj, proszę Cię, wrzuć nam zaproszenie do kalendarza, żeby nam to nie umknęło, bo to spotkanie będzie dla mnie ważne. Ale nie dzisiaj, ale jutro się z Tobą spotkam”.
Jesteś człowiekiem i dajesz na tyle, ile jesteś w stanie dzisiaj dać, na miarę swoich możliwości, zakładając najlepsze intencje. Idąc dalej, jednym z takich najtrudniejszych zachowań, których uczę się cały czas, których bardzo długo nie doceniałam, bo nie wiedziałam, co z nim robić czy też nie doświadczałam wartości, jest milczenie.
Cisza, która mówi więcej niż słowa – narzędzie skutecznego lidera
Dziś pozwalam na ciszę na spotkaniu, czy to na spotkaniu zespołowym, czy na spotkaniu indywidualnym. Jestem z tych, którzy zwykle mają odpowiedź na pytanie, zwykle w trudnych sytuacjach znają rozwiązanie, a widzę jak rozwijające jest to, że zamilknę. Kiedy zadam pytanie, to się zatrzymam. Na przykład: „Słuchajcie, co to mówi o nas jako o zespole?” I kiedy po takim pytaniu nastaje cisza, to ją wytrzymaję. Ona nie będzie trwać przez pół godziny.
Potrwa może minutę, ale to da przestrzeń na to, że ludzie zaczną się otwierać. Zaczną się dzielić naprawdę tym, co w nich siedzi, tam w sercu im dźwięczy. Będą z Tobą szczerzy, powiedzą Ci, jak jest, jak się z tym czują, podzielą się swoją perspektywą. To mogą być różne pytania, choćby: „Jak postrzegacie poziom realizowanych przez nas celów? Co z Waszej perspektywy jest tu dobrego, co możemy zrobić inaczej?” Ale nie odpowiadaj od razu na te pytania.
Jak powstrzymanie się od natychmiastowej odpowiedzi wzmacnia zespół
To jedno z najtrudniejszych dla mnie zachowań, które cały czas ćwiczę. Nie przychodzi mi to łatwo, bo jest to wbrew mojej osobowości. Ja działam szybko, nie lubię tracić czasu na ciszę. Ale to jest bardzo złudne, a to jaka jestem, nie może być wymówką dla rozwoju moich kompetencji miękkich.
Cisza generuje przepiękne możliwości ku temu, by zespół wziął współodpowiedzialność, poczuł się ważny i żebyśmy wspólnie generowali rozwiązania, które nierzadko są lepsze, niż rozwiązania, które ja sama mogę wygenerować.
Małe gesty, wielkie przywództwo – jak codzienne działania tworzą skuteczny zespół
Bycie liderem nie oznacza wielkich strategii, odhaczonych akademii liderów, szkoleń, studiów. To wszystko jest bardzo ważne. Na bycie liderem pracujesz każdego dnia. I właśnie w tych małych gestach dzieją się bardzo wielkie rzeczy. Właśnie one zmieniają często najwięcej. Sprawiają, że budowanie zespołu staje się naprawdę lżejsze.
A to dzieje się dlatego, że zaczynamy być ze sobą a nie tylko wykonujemy zadania. I to jest ścieżka, której skuteczność potwierdzają wyniki biznesowe. I się opłaca, ale i nadaje sens temu, co robimy.
