Słuchasz podcastu Everest LIDERA.
Cześć, nazywam się Ania Sarnacka-Smith, zawodowo jestem menadżerem, konsultantem HR, przedsiębiorcą, właścicielką firmy Effectiveness.pl, która wspiera liderów w rozumieniu różnic osobowości i wykorzystywaniu tych informacji we właściwym doborze pracowników, podnoszeniu jakości współpracy i rozwijaniu postawy liderskiej.
Odcinek ,,Czy jesteś przykładem dla zespołu? Czego o przywództwie nauczyło mnie nagrywanie tego podcastu?’’
Cześć, dzień dobry. Co za dzień, co za moment. Otóż nagrywam setny odcinek tego podcastu i naprawdę długo zastanawiałam się, o czym ma być ten odcinek. To nie jest tak, że miałam mnóstwo pomysłów w głowie, bo ich nie miałam. Naprawdę nie miałam do końca pomysłu, o czym to ma być, ale miałam jakieś zalążki koncepcji. Kiedy usiadłam do rozpisywania scenariusza tego odcinka, okazało się, że ten pomysł jakoś się ułożył. Ułożył się w całość. Ułożył się w omówienie jednej chyba z najważniejszych kompetencji liderskich – bycie przykładem.
Pomyślałam, że opowiem Ci o tym, jak nagrywanie tych 100 odcinków było dla mnie ogromną lekcją przywództwa. To nagrywanie podcastu jest dla mnie naprawdę wielkim osiągnięciem.
Nie musisz być we wszystkim mocny, by być przykładem – o odwadze lidera, który działa mimo trudności
To, że już setka wybiła, to potwierdza moją mocną stronę, czyli konsekwencję w działaniu. Przejawia się to tym, że co drugi tydzień publikujemy dla Ciebie nowy odcinek. Ten podcast to też moje ogromne osiągnięcie, bo pozwala mi pracować nad tym, co wcale nie jest moją mocną stroną – mianowicie nie jest nią na pewno werbalna komunikacja, mówienie. Jak może wiesz, napisałam trzy książki: Everest Lidera, Siła różnic w zespole, Zaangażowany Zespół.
Ich napisanie było dla mnie naprawdę prostsze niż mówienie do Ciebie, ale nie poddaję się. A wiesz dlaczego? Jednym z najważniejszych powodów jest to, że prowadzę zespół.
Wspieram liderów i nagrywanie podcastu jest dla mnie ogromną lekcją przywództwa, leadershipu, jak kto woli. Co mam na myśli? Jedną z cech, jak wspomniałam, skutecznego lidera jest bycie przykładem. Nagrywając ten podcast, ja bardzo chcę być przykładem tego, że czasem potrzebujemy robić coś, co nie jest zgodne z naszymi preferencjami, a czego potrzebuje nasz wspólny biznes.
O sile współpracy i rozwoju w działaniu
U nas przejawia się to tym, że coraz więcej osób korzysta z naszych usług. Coraz więcej zespołów stawia na to, żeby z DISC D3 poznać profil osobowości, wiedząc już, że o sukcesie, o tych słupkach na koniec miesiąca, czy kwartału, czy roku, decyduje nie tylko to, nad czym pracujemy, ale i jak ze sobą współpracujemy.
Nie chodzi mi tutaj o to, żeby teraz powiedzieć, być przykładem tego, że mamy robić coś, co przychodzi nam z wielkim trudem. Ja tak nie myślę o tym podcaście, o nagrywaniu tego podcastu myślę jako o zadaniu, które wcale nie przychodzi mi z łatwością, ale w tym zadaniu szukam tego, co będzie dla mnie rozwojowe. Tego chcę uczyć mój zespół, też oczekując tego od moich współpracowników.
Wspólny cel ponad osobiste preferencje – o codziennych wyborach lidera
Nagrywając ten podcast chcę też dawać przykład tego, że jak podejmujesz decyzję o byciu częścią zespołu, to ten właśnie wspólny biznes, wspólny cel jest ważniejszy niż osobiste preferencje, osobiste cele. Tutaj znowu nie chodzi mi o to, żeby rezygnować z siebie. To nie tak. Kiedy ja zaczynam dzień pracy, myślę już nie o tym, czy mi się chce go zaczynać, czy mi się nie chce. To to zostawiam. Ja naprawdę myślę o tym, jak mam wspierać zespół, co mogę dać od siebie, jakiej komunikacji, jakiego tonu rozmowy będą moje dziewczyny ode mnie potrzebować.
Zaczynam dzień z taką myślą, jak ja mogę im służyć. Ja wiem, że po polsku to nie do końca dobrze brzmi, ta służba. Po angielsku to pięknie brzmi, bo to byłoby pytanie „How can I serve you?” – „Co ja mogę dla ciebie zrobić?”. Jak ja mogę cię wspierać w twoim rozwoju? Na tym polega przywództwo.
Odpowiedzialność lidera
Idąc dalej, ten podcast pozwala mi być przykładem tego, że mam świadomość, że w zespole to, jak ja pracuję, wpływa na innych, że nie jestem tutaj samotną wyspą. Ja muszę nagrać ten odcinek w danym tygodniu, nawet w danym dniu, by ktoś inny w zespole zadbał o montaż, o grafiki, o transkrypcję. W zespole moja praca, jej jakość, wpływa na innych. Przejawia się to tym, że to w którym momencie oddałabym ten podcast do montażu, wpływałoby też na poziom stresu osoby, która się tym zajmuje, na organizację jej pracy, więc to nie może być tak, że nagrywam go wtedy, kiedy ja czuję, że mam flow, kiedy ja czuję, że jest mi dobrze. Nie, ja mam wziąć pod uwagę to, jak to wpływa na innych członków zespołu.
Jak inspirować zespół? Dzielić się swoimi wyzwaniami i sukcesami!
Idąc dalej, ten podcast pozwala mi przez zadanie do wykonania, czyli nagrywanie kolejnych odcinków, być przykładem tego, że warto jest mówić, ba, być świadomym swoich zasobów, mocnych stron, ale i tych słabszych. Ja wielokrotnie mówię zespołowi o tym, że jestem konsekwentna i w tym im mogę pomóc, tego nauczyć, być właśnie tutaj przykładem, ale słabiej mi wychodzi chociażby kreowanie nowych treści.
Tu inspiracji potrzebuję też właśnie od zespołu, od poszczególnych osób. Jak to się przejawia, jak to przekładamy na działania – chociażby tak, że proszę, aby osoby, które ze mną współpracują, współpracują z klientami, dzieliły się problemami, wyzwaniami, których one doświadczają, których wysłuchują. Ja tam szukam inspiracji, to one mnie inspirują. Nawet mówię im to wprost, że „zainspirowałaś mnie”, „podałaś mi dobry pomysł”. Innymi słowy, nagrywanie tego podcastu pomaga mi dawać przykład w mówieniu o tym, że coś mi wychodzi, a coś nie.
Wspólna praca, indywidualny ciężar lidera
I w tych obszarach, które mi nie wychodzą, które nie są naturalnie moją mocną stroną, ja potrzebuję Twojej pomocy. Potrzebuję Twoich talentów do tego, by to nad czym dla nas pracuję, było jak najlepszej jakości. To jest dla mnie praca zespołowa.
Tak, ja nagrywam ten podcast, ale w jego tworzeniu bierze udział cały zespół. Idąc dalej, ten podcast i tych 100 odcinków pozwolił mi doświadczyć też, uwaga, samotności menedżera, lidera zespołu, bo zobacz – nagrywania odcinków nie zdeleguję. Od początku do końca robię to sama. Są takie kawałki w naszej pracy menedżerskiej, którymi się nie podzielimy. W tym są nasze frustracje, niespełnione oczekiwania, nasze zmęczenie, przeładowanie emocjami swoimi, ale i innych ludzi. To wszystko, co my nosimy – decyzje i ich konsekwencje, to dźwigamy.
Rozmowa z mentorem – klucz do radzenia sobie z trudnymi chwilami
Chcę Ci powiedzieć, że jeśli czujesz, że jest czasem bardzo ciężko, to jest okej, to jest prawdziwe, ale jednocześnie chcę Ci powiedzieć – nie dźwigaj tego w nieskończoność. Powiedz o tym komuś, dziel się tym regularnie. Tak sobie myślę, że chyba najlepiej z mentorem, osobą, która to udźwignie, która dzięki temu, że stoi z boku, dzięki temu, że jest osobą z konkretnym doświadczeniem, powie Ci, co słyszy, podzieli się tym swoim doświadczeniem, a czasem Ci powie, tak, jak ja usłyszałam, że tak, to jest trudne, tak, nie każdy to dźwignie. Dlatego nie każdy nadaje się do tej roli. Dlatego pełnisz ją Ty. Bardzo Cię proszę, bardzo Cię zachęcam, nie zostawaj z tym sam, sama, to tylko będzie świadczyło o Twojej odwadze, o dojrzałości patrzenia na sprawy takimi, jakimi one są.
Jakie jest bycie liderem? No właśnie, ono jest piękne, bo patrzysz na rozwój organizacji, rozwój Twoich współpracowników, wspólne projekty, które zrealizowaliście, ale nie ukrywajmy, bycie liderem to też jest niezwykle trudne doświadczenie – te emocje, oczekiwania, potrzebne pokłady cierpliwości.
Lider nie zatrzymuje wiedzy dla siebie – dzielenie się to klucz do wzrostu
Ten podcast pozwala mi dzielić się wiedzą, nie tylko z Tobą, mój Drogi Słuchaczu, ale z moim zespołem, też moimi Słuchaczkami. To dzielenie się w byciu liderem jest naprawdę bardzo ważne. Tego co wiemy, nie możemy zatrzymywać dla siebie, zakładając, że na przykład ze mną się nikt tym nie dzielił, albo czy to jest coś ważnego, to można doczytać, z tego można się przeszkolić.
Odnosząc się do tego, kontynuując tę myśl, ten podcast pozwala mi też dawać przykład w tym, że to jak się działało do tej pory, nie oznacza, że mam działać tak samo. To jakie ja mam doświadczenie, nie oznacza, że mam je przekładać na kolejne osoby. To ja podejmuję decyzję o tym, jakim chcę być liderem, liderką, jak bardzo oczekującą wiedzy, jak bardzo dzielącą się wiedzą. Moje doświadczenie to jedno, ale co ja z tym zrobię, jaka będę, co ja z siebie będę dawać, to już zupełnie inna historia, ale to zawsze jest moja decyzja.
Szukanie rozwiązań – klucz do skutecznego działania w zespole.
Idąc dalej, ten podcast to też szansa, bym zespołowi pokazała, zamodelowała, co to znaczy szukanie rozwiązań. W dniu, w którym nagrywam ten odcinek, powiedziałam, że moim problemem jest to, że się rozpraszam, kiedy jest tak dużo bieżących zadań, że potrzebuję mieć czas na pracę głęboką, na przykład pracę nad koncepcją odcinka podcastu.
Ja wiem, że oczywiste jest to, że ten czas na pracę głęboko jest potrzebny, ale nie o to mi w tej refleksji chodzi. Chodzi mi o to, żeby mówić zespołowi, też tak na głos, jak szukać rozwiązań, jak Ty to robisz, jak nazywasz problemy i jak z tych problemów chcesz wyjść, zrobić krok naprzód.
Zespół to ludzie – o emocjach, dylematach i byciu liderem, który nie boi się pokazać swojej ludzkiej strony
Ten podcast, te tematy na 100 odcinków, te moje dylematy pozwalają dawać mi przykład temu, że w zespole mamy być dla siebie ludźmi, że ja też jestem tylko i aż człowiekiem, że prowadząc zespół staję w obliczu moich współpracowników jako człowiek, z moją rolą, z konkretnym zadaniem do wykonania, ale też z moimi emocjami, z moimi oczekiwaniami, z moimi frustracjami, z moimi radościami, z moimi niepowodzeniami, z tym co akceptuję, a czego nie zaakceptuje.
Tak, w zespole mamy patrzeć na drugich jako na ludzi, ale mamy jak na ludzi patrzeć przede wszystkim na siebie. Tego bardzo, bardzo mocno Ci życzę kończąc nagrywanie setnego odcinka tego podcastu. Nie zatrzymam się na 100 odcinkach. Za dwa tygodnie zapraszam Cię na kolejny odcinek.
